به عنوان مدیر، چگونه سخن بگوییم

بزرگان دنیا دیده، همواره توصیه می‌کنند هرگاه می‌خواهید سخنی را بر زبان آورید، موقعیت را در نظر بگیرید و با یک بار مرور کردن مطالبی که می‌خواهید مطرح کنید، از رنجش احتمالی طرف مقابل پیشگیری کنید.

به گزارش سرویس نگاهی به وبلاگ‌های خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نویسنده وبلاگ "به‌اندیش" به نشانی http://behandish.blogfa.com در ادامه نوشته است: این توصیه حکیمانه در مدیریت نیز از اهمیت ویژه‌یی برخوردار است. ضرورت حسن رابطه مدیر با کارکنان ایجاب می‌کند که مدیران در گفتار خود رعایت برخی ملاحظات را بکنند؛ زیرا مدیر خوب با گفتار مناسب می‌تواند عامل برانگیختن اشتیاق کارکنان برای ارائه کار بیشتر و با کیفیت بهتر باشد و نباید فراموش کرد که حسن انجام کار و پیشرفت و پویایی در انجام امور (به عبارت دقیق تر بهره وری هرچه بیشتر) همان چیزی است که مدیر هر سازمان و شرکتی آرزوی آن را دارد.

از طرفی، آن چه مدیر‌ یا مافوق می‌گوید در افراد زیردست اثر مخصوصی بر جای می‌گذارد و این ویژگی هرگز در کلام دیگران نیست. ممکن است کمی بی‌دقتی در انتخاب کلمات، مختصری بی‌توجهی در شیوه ادای کلمات و جملات، یک تغییر لحن غیر ارادی، یا بریدن رشته کلام یک فرد زیردست و سپس مطرح کردن موضوعی متفاوت ، منجر به سوءتفاهم هایی شود که به نوبه خود نارضایتی کارمندان از روابط محیط کار و شیوه رفتار مدیریت را در پی داشته باشد.

از آن جا که معمولاً کسی نمی تواند با نظر مدیر مخالفت کند‌، همواره این خطر وجود دارد که مدیر دچار اشتباه و لغزش شده و با کمی زیاده روی یکباره به صورت شخصی گستاخ با حرف‌های کنایه آمیز جلوه کند.

البته، برخی از مدیران برای رفتار خود عذر و بهانه‌هایی می‌آورند از جمله: "آن قدر سرم شلوغ است که فرصتی برای مؤدب بودن ندارم"، "من بی غل و غش هستم و این را همه می‌دانند"، "هر کس جای من باشد همینطور عمل می کند" و ... اما متانت و وقار مدیر ارزشمندتر از آن است که با عجله در سخن گفتن خدشه دار شود.

از آن جا که در بسیاری از موارد رفتارهای ناخوشایندی که برخی از آنها را برشمردیم به‌طورغیرارادی و بر اثر عدم دقت کافی از مدیران سر می‌زند، آنان یا متوجه اثر نامطلوب رفتارهای خود نمی شوند یا آن را زود فراموش می‌کنند و اتفاقاً بدترین قسمت قضیه هم همین جاست، در غیر این صورت، شخص مدیر به عنوان نیروی محرکه سازمان خود، جهت تصحیح اشتباه خویش تلاش می‌کند تا روحیه و تحرک کارمندان خود را حفظ کند.

در مقابل کارمندی که از مدیر خود کنایه هایی را شنیده است، چه بسا دچار عوارضی از قبیل شب نخوابی، افسردگی، یأس و دلسری شود و از این رو ممکن است تا مدتی ساعات حضور وی در محل کارش بی فایده بگذرد. ساعاتی که می‌توانند به زمانی مناسب برای ارائه کارمفید وبه پیش بردن اهداف سازمان بدل شوند! بنابراین بکوشیم برای ارتقاء کیفی کار و گسترش روابط صمیمانه با کارمندان خود سنجیده سخن بگوییم.